Traducción de holandés al español.
Hola tengo que hacer un trabajo de una fabrica de cigarros de holanda.
¿Me puedes traducir esto?
4: Smit en ten Hove met o.a. Het merk Balmoral.
De tweede groep werd dus gevormd door de kleinere bedrijfjes en éénmans zaken, deze bedrijfjes waren vaak afhankelijk van meerdere thuiswerkers die voor hun de sigarenproduktie verzorgden. Dat er een bepaalde periode geweest is (1892 1910) dat ook de grote fabrikanten zich bedienden van thuiswerkers lag hem in het feit dat de grondstofprijzen sinds1885 nog steeds hoog lagen, om toch goedkoop te kunnen produceren bediende men zich dus van thuiswerkers, zo behoefden de fabrikanten geen grote fabriekshallen te bouwen, kon er worden bespaard op machines, verlichting en verwarming.
Een andere reden om thuiswerkers aan te trekken was dat de directeuren van de sigarenfabrieken als de "dood" waren voor ophitsing en sociale onrust onder het personeel. Vakbonden en het lidmaatschap hiervan waren uit den boze, op deze manier werd via het "verdeel en heers" systeem de werknemer in de hand gehouden.
De thuiswerkers produceerden sigaren tegen stukprijs: fl. 4.50 per duizend voor vormwerk (sigarenplank) fl. 6.50 per duizend voor handsigaren. De thuiswerker was verplicht zelf de tabak af te halen bij de fabriek, deze te strippen en de sigaren te laten drogen, per duizend sigaren moesten er gratis 20 extra worden gemaakt ter compensatie van eventuele "miskleuren" bleek na controle door de fabriek dat er geen of weinig miskleuren in de partij zaten dan kreeg de thuis-werker voor de "zondag" 4 à 5 sigaren terug de rest was voor de fabriek (gratis).
Na 1910 werd geleidelijk aan weer gekozen voor fabricage van de sigaren in de fabriek zelf alleen het strippen van de tabaksbladeren en het maken van sigarenkistjes werd nog uitbesteed aan thuis-werkers of hierin gespecialiseerde bedrijven. Tot aan het eind van de sigarenindustrie in Kampen is deze situatie onveranderd gebleven, er werd geproduceerd voor eigen merken maar ook voor collega sigarenfabrikanten en kon men niet in de eigen behoefte voorzien dan werden er gewoon elders, o.a. In Duitsland sigaren gekocht en onder eigen merk verkocht.
Gracias.
¿Me puedes traducir esto?
4: Smit en ten Hove met o.a. Het merk Balmoral.
De tweede groep werd dus gevormd door de kleinere bedrijfjes en éénmans zaken, deze bedrijfjes waren vaak afhankelijk van meerdere thuiswerkers die voor hun de sigarenproduktie verzorgden. Dat er een bepaalde periode geweest is (1892 1910) dat ook de grote fabrikanten zich bedienden van thuiswerkers lag hem in het feit dat de grondstofprijzen sinds1885 nog steeds hoog lagen, om toch goedkoop te kunnen produceren bediende men zich dus van thuiswerkers, zo behoefden de fabrikanten geen grote fabriekshallen te bouwen, kon er worden bespaard op machines, verlichting en verwarming.
Een andere reden om thuiswerkers aan te trekken was dat de directeuren van de sigarenfabrieken als de "dood" waren voor ophitsing en sociale onrust onder het personeel. Vakbonden en het lidmaatschap hiervan waren uit den boze, op deze manier werd via het "verdeel en heers" systeem de werknemer in de hand gehouden.
De thuiswerkers produceerden sigaren tegen stukprijs: fl. 4.50 per duizend voor vormwerk (sigarenplank) fl. 6.50 per duizend voor handsigaren. De thuiswerker was verplicht zelf de tabak af te halen bij de fabriek, deze te strippen en de sigaren te laten drogen, per duizend sigaren moesten er gratis 20 extra worden gemaakt ter compensatie van eventuele "miskleuren" bleek na controle door de fabriek dat er geen of weinig miskleuren in de partij zaten dan kreeg de thuis-werker voor de "zondag" 4 à 5 sigaren terug de rest was voor de fabriek (gratis).
Na 1910 werd geleidelijk aan weer gekozen voor fabricage van de sigaren in de fabriek zelf alleen het strippen van de tabaksbladeren en het maken van sigarenkistjes werd nog uitbesteed aan thuis-werkers of hierin gespecialiseerde bedrijven. Tot aan het eind van de sigarenindustrie in Kampen is deze situatie onveranderd gebleven, er werd geproduceerd voor eigen merken maar ook voor collega sigarenfabrikanten en kon men niet in de eigen behoefte voorzien dan werden er gewoon elders, o.a. In Duitsland sigaren gekocht en onder eigen merk verkocht.
Gracias.
1 respuesta
Respuesta de archidona
1
4. Smit y ten Hove con entre otras la marca Balmoral.
El segundo grupo se formaba pues por pequeñas empresas y las de un solo miembro, estas empresas pequeñas dependían muchas veces de varios trabajadores que le fabricaban en sus casas la producción de cigarros. El que hubo un periodo (1892 1910) durante el cual las grandes empresas también usaban a estos trabajadores caseros, tenia la razón principal en que los precios de la mataría prima se mantenían altos desde 1885. Para poder producir barato usaban a estos trabajadores caseros, de esta forma to tenían la necesidad de construir grandes fabricas y se ahorraba en maquinas, luz eléctrica y calefacción.
Otra razón para el uso de trabajadores caseros fue que los directores de las fabricas de cigarros temían tremendamente el calentamiento y protesta social entre el personal. Los sindicatos y su pertenencia a estos estaba totalmente prohibido, con esta forma de dividir y poderío se conseguía el control de los trabajadores.
Los trabajadores caseros producían los cigarros a un precio por unidad: fl. 4,50 por cada mil cigarros de tabla y fl. 6,50 por mil de cigarros hecho a mano. El trabajador casero tenia la obligación de recoger la hoja de tabaco en la fabrica, cortarla y poner los cigarros a secar. Por cada mil cigarros se entregaban gratis 20 más por los posibles fallos de colores. ¿Si después del control no se encontraban fallos se le devolvía 4 o 5 cigarros para? ¿El domingo? El resto se lo quedaba la fabrica gratis.
Después del 1910 poco a poco se empezó cada vez más a producir los cigarros en la fabrica, solo el corte de la hoja y la fabricación de la cajita lo fabricaban los trabajadores caseros o empresas especializadas. Hasta el final de la industria tabacalera en Kampen se mantuvo esta situación, se producía para marcas propias pero también para productores collegas. Si no se conseguía por producción propia, pues se conseguía esta fuera, por ejemplo en Alemania y se vendían estos sigrros después bajo marca propia
El segundo grupo se formaba pues por pequeñas empresas y las de un solo miembro, estas empresas pequeñas dependían muchas veces de varios trabajadores que le fabricaban en sus casas la producción de cigarros. El que hubo un periodo (1892 1910) durante el cual las grandes empresas también usaban a estos trabajadores caseros, tenia la razón principal en que los precios de la mataría prima se mantenían altos desde 1885. Para poder producir barato usaban a estos trabajadores caseros, de esta forma to tenían la necesidad de construir grandes fabricas y se ahorraba en maquinas, luz eléctrica y calefacción.
Otra razón para el uso de trabajadores caseros fue que los directores de las fabricas de cigarros temían tremendamente el calentamiento y protesta social entre el personal. Los sindicatos y su pertenencia a estos estaba totalmente prohibido, con esta forma de dividir y poderío se conseguía el control de los trabajadores.
Los trabajadores caseros producían los cigarros a un precio por unidad: fl. 4,50 por cada mil cigarros de tabla y fl. 6,50 por mil de cigarros hecho a mano. El trabajador casero tenia la obligación de recoger la hoja de tabaco en la fabrica, cortarla y poner los cigarros a secar. Por cada mil cigarros se entregaban gratis 20 más por los posibles fallos de colores. ¿Si después del control no se encontraban fallos se le devolvía 4 o 5 cigarros para? ¿El domingo? El resto se lo quedaba la fabrica gratis.
Después del 1910 poco a poco se empezó cada vez más a producir los cigarros en la fabrica, solo el corte de la hoja y la fabricación de la cajita lo fabricaban los trabajadores caseros o empresas especializadas. Hasta el final de la industria tabacalera en Kampen se mantuvo esta situación, se producía para marcas propias pero también para productores collegas. Si no se conseguía por producción propia, pues se conseguía esta fuera, por ejemplo en Alemania y se vendían estos sigrros después bajo marca propia
Gracias la traducción es perfecta, lo que pasa es que no he encontrado lo que yo quería. Para intentar acceder a la información que yo quiero, quisiera escribir una carta y les quiero decir los siguiente:
Estimado señor/ra.
Estoy realizando un trabajo sobre una fabrica de cigarros que existía en la ciudad de kampen, hace ya muchos años.
¿Usted puede darme la historia de la fabrica de Smit & Ten Hove?
¿Si no tiene esa información me puede decir donde puedo localizarla?
Gracias.
Atentamente.
¿Me puedes traducir esto?
Gracias.
Estimado señor/ra.
Estoy realizando un trabajo sobre una fabrica de cigarros que existía en la ciudad de kampen, hace ya muchos años.
¿Usted puede darme la historia de la fabrica de Smit & Ten Hove?
¿Si no tiene esa información me puede decir donde puedo localizarla?
Gracias.
Atentamente.
¿Me puedes traducir esto?
Gracias.
Geachte Heer of Mevrouw,
Ik maak een werkstuk over een sigarenfabriek welke lange tijd terug zich in de stad Kampen bevond.
¿Kunt u mij de geschidenis over de fabriek Smit & Ten Hove doen toekomen?
¿Of weet u anders waar ik deze informatie mogelijk wel kan vinden?
U hartelijk danken.
Ik maak een werkstuk over een sigarenfabriek welke lange tijd terug zich in de stad Kampen bevond.
¿Kunt u mij de geschidenis over de fabriek Smit & Ten Hove doen toekomen?
¿Of weet u anders waar ik deze informatie mogelijk wel kan vinden?
U hartelijk danken.
